مدینة العلم

و النّهج السّائد فی الکتب الدّراسیّة هو الاقتصار على أقلّ العبارات بتعابیر وافیة بالمراد و خالیة عن التّعقید و إیکال التّفصیل و الشّرح إلى الأستاذ و إلاّ یخرج عن کونه متنا دراسیّا.

روش رائج در کتاب های درسی اکتفا بر کمترین عبارت ها است با تعبیر هایی که مقصود را تأمین کند و خالی از گره های مشکل بوده و تفصیل و شرح را به استاد واگزار کند که در غیر این صورت از حالت متن درسی خارج می شود.

و رائدنا فی تنظیم المقاصد و المباحث هو الکتب المتداولة فی الأصول نظیر الفرائد و الکفایة وتقریرات الأعاظم ـ قدّس الله أسرارهم ـ.

و الگوی ما در تنظیم مقاصد و مباحث همان کتاب های متداول در اصول فقه هستند مانند فرائد الأصول و کفایة الأصول و تقریرات علماء بزرگ.

و الأمل أن یکون الکتاب وافیا بالغایة المنشودة واقعا مورد الرّضا و نسأل الله سبحانه أن یوفّقنا لما فیه الخیر و الرّشاد. المؤلّف

و آرزوی ما این است که این کتاب به هدف مورد انتظار خود برسد و مورد رضایت قرار گیرد و از خدای سبحان مسألت می کنیم که ما را به آن چه که در آن خیر و رشد است موفّق گرداند. نویسنده

استاد عابدی - درس دوّم

- تعبیر متأخّرین در زبان مؤلّفین دو معنا دارد. گاهی منظور از آن صرفا کسانی هستند که دوران زندگی آن ها به دوره زندگی مؤلّف نزدیک است و گاهی معنای آن در مقابل قدما یا به تعبیری دیگر متقدّمین است که دایره شمول آن أوسع از اوّلی است. در فقه وقتی گفته می شود قدما منظور فقهای دوران غیبت صغرا تا دوره محقّق حلّی و خواهرزاده او علّامه حلّی هستند. از علّامه حلّی در کتاب ها به لسان القدما تعبیر می شود. منظور از متأخّرین ادامه این دوران تا دوره محقّق اردبیلی است. شیخ انصاری در کنار تعبیر متأخّرین از اصطلاح متأخّر المتأخّرین هم استفاده می کند که منظور از آن فقهای بعد از محقّق اردبیلی است. برخی اصطلاح متأخّرین را نسبت به هر دو گروه اخیر اطلاق داده اند. منظور آیت الله سبحانی از این اصطلاح گروه اوّل یعنی معاصرین خود اوست.